Σκηνή 1.
Μπρίξτον, η πόλη με τη μεγαλύτερη εγκληματικότητα στο Λονδίνο, δύο ώρες μετά τα μεσάνυχτα. Μία παρέα από τρεις νέους Έλληνες έτοιμους για όλα. Μας χαιρέτησε ένας άστεγος. Ένα πρεζάκι μας ζήτησε ψηλά, του δώσαμε ένα τσιγάρο. Περίπου 20 μαύροι μαζεμένοι, μία μαύρη μου έκλεισε το μάτι και ο νταβατζής της με κοίταξε περίεργα. Σε ένα φαστ φουντ ο τούρκος ιδιοκτήτης μας βάζει να ακούσουμε ελληνική μουσική "Της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες". Του αφήνουμε φιλοδώρημα και φεύγουμε.
Σκηνή 2.
Δεν κατάλαβα πώς και γιατί. Απλά είδα μπροστά μου δύο άντρες πεσμένους και ματωμένους. Τους έπιασα το σφυγμό, σιγουρεύτηκα ότι ζουν και άρχισα να τρέχω. Εκείνοι οι δύο τύποι είχαν μηχανάκι. Δεν το είχα δει, αλλά το κατάλαβα γιατί ο ένας με χτύπησε με το κράνος. Δεν έπρεπε να με δουν να τρέχω προς οποιαδήποτε κατεύθυνση γιατί θα με προλάβαιναν. Έτσι έτρεχα και έστριβα σε στενά γρήγορα με την ελπίδα ότι ήταν ακόμα αναίσθητοι. Μπήκα σε ένα μίνι μάρκετ να πάρω ένα νερό. Με είδε ταραγμένο η κυρία που ήταν μέσα και μου είπε αν ήθελα να κάτσω να χαλαρώσω λίγο. Πέταξα ένα βιαστικό "Όχι" κι έφυγα.
Σκηνή 3.
Πορτιέρης, γένους θηλυκού, δεν με αφήνει να μπω στο κλαμπ. Με απειλεί ότι δεν θα φύγω από εκεί και με τα δύο μου πόδια : "Try me", της απαντάω. Με κοιτάει από την κορυφή ως τα νύχια και δεν μου δίνει σημασία ενώ κάνει σήμα στον συνάδελφό της. Ο πορτιέρης δίπλα της μου επιδεικνύει τα μπράτσα του και δεν με αφήνει να προχωρήσω. Περιμένω απ'έξω. Ένας μαύρος με ρωτάει αν έχω ναρκωτικά να αγοράσει. Του λέω ευγενικά "όχι", τσαντίζεται και φεύγει.
Σκηνή 4.
Κερνάω τσιγάρο δύο λεσβίες. Μετά από λίγο με διώχνουν γιατί δεν τα πήγαιναν καλά και πρόκειται να χωρίσουν. Ήθελαν να μιλήσουν. Φεύγω.
Σκηνή 5.
Καζίνο. Χάνω 40 λίρες. Κερδίζω 90. Πάλι στα λεφτά μου. Βλέπω έναν νέο Κινέζο κρουπιέρη στη ρουλέτα. Μία Κινεζούλα με τη φίλη της έχει γεμίσει το τραπέζι με μάρκες. Βάζω δύο μάρκες. Πετυχαίνω αριθμό. Βάζω άλλες δύο μάρκες. Ξανακερδίζω. 5 φορές σερί πιάνω αριθμό. Ο μπράβος πάνω από το κεφάλι του Κινέζου με κοιτάζει μία εμένα και μία πιο άγρια τον κρουπιέρη. Η φίλη της Κινέζας με κοιτάζει χαμογελαστή. Την 7η φορά χάνω, παίρνω τα κέρδη και φεύγω.
Σκηνή 6.
Στο κλαμπ που το 95% όσων μπαίνουν παίρνουν χαπάκια. Κάνω τη διαφορά και δεν παίρνω τίποτα. Άντρες, γυναίκες, παιδιά όλοι μαζί μία παρέα αγαπημένη χορεύουν σαν τρελοί. Άντρες, γυναίκες, παιδιά μου πιάνουν τον κώλο ή το χέρι όταν περνάω από δίπλα τους. Άρχισε να μου χαλάει η διάθεση. Φεύγω.
Σκηνή 7.
Όλες οι παραπάνω σκηνές τελειώνουν με το ρήμα "φεύγω". Άραγε όπου κι αν πάω φεύγω τόσο εύκολα; Φεύγω.
