"Θα σου δίνω το κορμί μου αλλά θέλω αντίτιμο" του είχε πει.
"Τί θες;" της είπε.
"Αγάπα με" του είχε πει.
Και την αγαπούσε.
"Περισσότερο" του είχε πει.
Περισσότερο την αγαπούσε.
Παιχνίδια και δοκιμές.
Ντροπές και παιδικά χαμόγελα.
Τα σώματά τους ενωμένα.
Οι ψυχές τους αγκαλιασμένες.
Καθαρά τα μάτια.
Το οργισμένο πάθος του εραστή,
δεν γνωρίζει κανόνες,
δεν ξεχωρίζει σωστά και λάθη,
ωφέλιμο και μη,
παρά μόνο στο βωμό της φωτιάς,
θυσιάζει τα πάντα
προς ικανοποίηση του θεού,
για την ηδονή,
την εκτίναξη σε ύψη,
χωρίς να λογαριάζει συνέπειες,
ο εραστής, ο δημιουργός, οδηγείται
στην δολοφονία του θεού του
για να μπορέσει να πετάξει ελεύθερος.
Η ευγένεια μετατράπηκε σε χυδαιότητα.
Η αγνότητα βεβηλώθηκε.
Το κορμί δεν χρειαζόταν αγάπη.
Είχε ανάγκη από αλυσίδες.
Κάτι έσπασε στα μάτια της.
"Δεν θέλω να με αγαπάς" έλεγε μετά.
Και σταμάτησε να την αγαπάει.
Μαχαίρια έγιναν οι ψυχές τους.
Εκρήξεις αιματηρές στο ηφαίστειο της αγάπης.
Η σιωπή κυριάρχησε.
Ένα βουβό τοπίο όπου μιλάνε στον εαυτό τους.
H πόρνη της ψυχής.
O κατακτητής της πόρνης.
