Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους κάλους φίλους





Ήταν ανήμερα Τετάρτης ημέρα Κυριακή. Κάποιοι πάνε εκκλησία. Εγώ έπρεπε να πάρω γάλα και μπισκότα για την σαύρα μου τον Μπάσταρδο. Δεν πρόλαβα να βγω από την πόρτα και δύο χέρια με άρπαξαν από τον λαιμό. Έβγαλα μία κραυγή σαν αδερφάρα που τη βιάζουν (δεν έχω πρόβλημα με τους γκέι αλλά αυτή είναι η αλήθεια) και πετάχτηκε μπροστά μου ο διαχειριστής της πολυκατοικίας. Έβλεπα την απειλή να πλησιάζει. Λύγισε τα πόδια και άρχισε να στριφογυρνάει τα χέρια του κυκλικά φωνάζοντας "Επίθεση του Τίγρη". Τελικά οι φήμες ότι ήξερε κουνγκ-φου ήταν αληθινές. Όπως επίσης ήταν αλήθεια ότι ήξερα την "Άμυνα της Μαϊμούς". Έβγαλα αμέσως την κορδέλα και την έδεσα στο κεφάλι όπως κάνουν οι μάστερς. Μου είπε ότι αν δεν πληρώσω τα κοινόχρηστα θα πει σε όλους τους ένοικους ότι όταν κάνω μπάνιο τραγουδάω το "Βρέχει άντρες αλληλούια". Του απάντησα ότι αν το κάνει αυτό τότε θα αναγκαστώ να οργανώσω στην ταράτσα δημόσια, δωρεάν προβολή με όλες τις μικρού μήκους ταινίες που έχει γράψει με τη γυναίκα του και τον ιερέα της διπλανής εκκλησίας. Είπε ότι όλα αυτά είναι συκοφαντίες και άρχισε να τρέχει με τα χέρια ψηλά βγάζοντας άναρθρες κραυγές σαν τον Ταρζάν. Πραγματικά συγκλονιστικό.

Έδωσα πενήντα λεπτά στον Διομήδη να πάρει τυρόπιτα, δηλαδή ηρωίνη, και προχώρησα ακάθεκτος προς τον προορισμό μου. Κάτι μου έλεγε ότι η σημερινή μέρα θα είχε απίστευτες συγκινήσεις που ούτε σε διαφημίσεις σερβιέτας με φτερά και πούπουλα μπορεί να ζήσει κάποιος. Το ένστικτο του κτήνους που διαθέτω απέδειξε ότι είχε δίκιο ο γιατρός που με ξεγέννησε όταν είπε "Ναι, είναι αγόρι". Και όντως αυτή η πρόταση δεν έχει κανένα νόημα. Ακούγεται όμως τόσο εντυπωσιακή και ωραία. Μπήκα στο κατάστημα με τα είδη τροφής για σαύρες. Πήγα στο ταμείο. Κοίταξα τον υπάλληλο στα μάτια. Έβαλε το μεσαίο δάχτυλο στο δεξί ρουθούνι του κι εγώ ακούμπησα τον δείκτη μου στο κούτελό του. Το στόμα του άνοιξε και ξεπρόβαλλε η γλώσσα. Την έπιασα και την τράβηξα προς τα έξω. Από πίσω του άνοιξε η μυστική καταπακτή. "Μα καλά σήμερα βρήκες να φας σκόρδο;", του είπα και πέρασα την μυστική πόρτα με την αηδία ζωγραφισμένη, σε ύφος κυβισμού και λίγο σουρεάλ, στο πρόσωπό μου.

Κατέβηκα τις κυκλικές σκάλες. Έδειξα την ειδική κάρτα στον θυρωρό και μου άνοιξε την τεράστια ξύλινη πόρτα με το επιχρυσωμένο χερούλι. Σκόνταψα στο στόμα ενός ανθρώπου που είχε την ατυχία να βρεθεί μπροστά σε πολικές αρκούδες με ευαισθησία και γούστο στα ανθρώπινα, τριχωτά χαλιά. Προχώρησα προς το γραφείο. Στο ΑΡΧηγείο ΕΙΔΗμόνων (ΑΡΧ.ΕΙΔΗ.) με περίμενε το Αρχίδι, που κανονικά είναι ΑΡΧ.ΕΙΔΗ. (ΑΡΧηγός ΕΙΔΗμόνων) αλλά προφορικά ακούγεται το ίδιο κι εξάλλου μιλάμε για άνθρωπο που του ταιριάζει. Μου έδειξε την καρέκλα και έκατσα. "Πούρο;" με ρώτησε. "Όχι ντόπιος είμαι" του απάντησα. Το αρχηγείο ειδημόνων είναι η βάση των ειδικών : αυτών που κουνούν τα νήματα. Οτιδήποτε έχει σχέση με πολιτική, τζόγο, εξουσία, όπλα και χρήμα, ελέγχεται από το ΑΡΧ.ΕΙΔΗ. Αλλά εγώ έρχομαι μόνο για να πάρω μπισκότα για τον Μπάσταρδο. Το Αρχίδι είναι φίλος από τον στρατό. Ο Πατέρας, το μεγαλύτερο αρχίδι της οικογενείας, του έδωσε το χρίσμα να αναλάβει την διοίκηση της επιχείρησης. Φήμες λένε ότι θα έπρεπε να είναι άλλος στην θέση του. Ήταν λίγες στιγμές πριν πεθάνει ο Πατέρας από εγκεφαλικό όταν φώναξε στον γιο του "Θα πάρεις τ' αρχ..." και έπεσε ξερός. Ήθελε λοιπόν να παραδώσει στον γιο του την ΑΡΧηγεία ΕΙΔΗμόνων ή τους όρχεις του; Κανείς δεν ξέρει και τα τελευταία πειράματα για ανάσταση νεκρών απέτυχαν, οπότε κανείς δεν θα μάθει.

"Ήρθα για τα μπισκότα", είπα στο όργανο. "Έχω να σου κάνω ένα δώρο. Σε λίγες ώρες παίζει Παραγουάη - Ελλάδα, ένα φιλικό παιχνίδι", είπε σαν να μην με άκουσε. "Ναι αλλά εγώ ήρθα για τα μπισκότα". "Ο διαιτητής του αγώνα είναι δικός μου άνθρωπος. Τον δωροδόκησα με δύο κιλά γραβιέρα, δύο σάντουιτς ένα με γαλοπούλα και ένα με ζαμπόν, και έναν κινέζο κηπουρό για τις μοναχικές νύχτες. Θα σφυρίξει το παιχνίδι υπέρ της Ελλάδας." Άρχισα να σκαλίζω τη μύτη μου. Κάθε μέρα διαπιστώνω ότι το ανθρώπινο ρουθούνι διαθέτει απίστευτα μέρη όπου μία μύξα μπορεί να κολλήσει. Όσο πιο δυσπρόσιτη η κρυψώνα τόσο μεγαλύτερη η ηδονή όταν την βρίσκει το νύχι που αναλαμβάνει τις βρώμικες δουλειές. Θυμήθηκα ότι πλησίαζε η ώρα που ξεκίναγε η εκπομπή "Σαν το σπέρμα της ακρίδας" και άρχισα να χάνω την υπομονή μου. "Τα μπισκότα θέλω και γρήγορα". "Αν θέλεις λοιπόν να βγάλεις λεφτά εύκολα παίξε να κερδίσει η Ελλάδα. Δίνει καλή απόδοση. Αυτό είναι το δώρο μου από μένα για σένα". Πίστεψα ότι τα μπισκότα δεν θα τα πάρω ποτέ, την εκπομπή θα την χάσω και ποιος ακούει την γκρίνια του Μπάσταρδου. "Α παρολίγο να ξεχάσω τα μπισκότα σου", είπε και έβγαλε από το συρτάρι το μεταλλικό κουτί. Ύστερα έβγαλε και τις ωτοασπίδες από τα αυτιά του. "Συγγνώμη αλλά με ενοχλεί ο θόρυβος. Μήπως είπες τίποτα;". Ακούστηκαν τα ψεύτικα γέλια που περιλαμβάνει κάθε κωμική σειρά ώστε να γελάει ο θεατής με το ζόρι και η σκηνή τέλειωσε. Ο σκηνοθέτης άφησε μία πορδή, η κλασική καρέκλα-παραλίας-σκηνοθέτη σκίστηκε και αυτή τη φορά ακούστηκαν αληθινά γέλια από όλο το προσωπικό. "Τι γελάτε ρε άχρηστοι υποκριτές; Απολύεστε".

Ο αγώνας ξεκίνησε. "Όλα τα έσοδα από τα εισιτήρια θα ξοδευτούν σε λουκανικόπιτες, μπουγάτσες και πεϊνιρλί της αρέσκειας των παμφάγων ζωοειδών που την είδαν κουβαρντάδες και το παίζουν φιλάνθρωποι βάζοντας τα χρήματα από τη μία τσέπη στην άλλη". Έπρεπε να πειστώ ότι είχα αγωνία για την έκβαση του αγώνα και ότι δεν γνώριζα το αποτέλεσμα εκ των προτέρων. Αλλιώς δεν είχε νόημα να παραγγείλω πίτσες, μπύρες και τον μαύρο να μου κάνει μασάζ. Τα πάντα πρέπει να γίνονται με στυλ. Αν και μέσα σου υπάρχει πάντα η αμφιβολία, καθώς ο νόμος "Αν μπορεί να πάει κάτι στραβά θα πάει" δεν γράφτηκε τυχαία. Από την άλλη, αν δεν μπορεί να πάει κάτι στραβά, θα πάει. Άρχισα λοιπόν να μασάω τα νύχια μου και να τα φτύνω στο ειδικό καλάθι για νύχια που μου πήρε η κοπέλα μου, παρόλο που της είχα πει ότι προτιμούσα τις ειδικές ανδρικές ζαρτιέρες για το καλοκαίρι.

Το ημίχρονο έληξε 3-3. Το δεύτερο ημίχρονο κυλούσε ομαλά και χωρίς άγχος καθώς η Ελλάδα προηγήθηκε με δύο γκολ που έβαλε ο Αμντουλ-Αχμετ Τζιμπάσα κάνοντας το σκορ 5-3 και τον Αχμετ χαρούμενο που η Αφρική είχε γεμίσει Ειτζ κι αυτός έπαιζε ποδόσφαιρο. Όμως το ματς δεν είχε τελειώσει. Το σκορ έγινε σύντομα 5-5. Ξεκίνησα να μασάω και τα νύχια των ποδιών αφού από τα χέρια δεν είχε μείνει τίποτα. Μετά άρχισα να μασάω και την ουρά της σαύρας. Στις καθυστερήσεις έγινε το θαύμα. Ο διαιτητής σφύριξε πέναλτυ σε ένα φάουλ 3 μέτρα έξω από την μεγάλη περιοχή. Η σύνδεση ήχου με τον εκφωνητή διακόπηκε και μπορούσα να διακρίνω το χαμόγελο του διαιτητή που στο μυαλό του σίγουρα εκείνη την ώρα έκαναν πάρτι οι νευροδιαβιβαστές και οι νευρώνες με τα δύο σάντουιτς που θα έτρωγε μόλις πήγαινε σπίτι και τον όμορφο κινέζο. Γύρισα πίσω μου και κοίταξα την εικόνα της Παναγίας της Οξαποδώτισας. Της έκλεισα το μάτι, της έστειλα ένα φιλί και ετοιμάστηκα να πανηγυρίσω την νίκη της ομαδάρας. Από το μυαλό μου περνούσαν εικόνες εξωτικές. Να βγαίνω από τη λιμουζίνα, να με χειροκροτάει κόσμος που δεν τον ξέρω, αυτός με ξέρει αλλά σίγουρα δεν ξέρει γιατί χειροκροτάει, οι καινούργιες μου παντόφλες από δέρμα κροκόδειλου, πράσινο τσάι από τον Αμαζόνιο και το τζακούζι που βγάζει μπουρμπουλήθρες είτε από εμένα είτε από τον ειδικό μπουρμπουληθροπαραγωγό.

Ο διαιτητής σφύριξε για την εκτέλεση του πέναλτυ. Ο Χασογκώλης πήρε φόρα. Μία δρασκελιά, δύο δρασκελιές, τρεις δρασκελιές και ο κούκος δρασκελιές σκοντάφτει, πέφτει με τα μούτρα στο γκαζόν και χτυπάει την μπάλα με το κεφάλι. Η μπάλα (προσφορά των παιδιών από την Κίνα 1 ευρώ έξοδα παραγωγής, 100 ευρώ κέρδος, μπίζνες όχι αστεία) χωρίς καθόλου δύναμη κατευθύνεται προς τον τερματοφύλακα. Με μία θεαματική βουτιά την αρπάζει αλλά του γλυστράει από τα χέρια και μπαίνει στο τέρμα. Ο Χασογκώλης μένει καρφωμένος με το κεφάλι στο γκαζόν σε κατάσταση αναισθησίας ενώ η υπόλοιπη ομάδα με τον διαιτήτη πανηγυρίζει κάνοντας τον γύρο του θανάτου. Κι εκεί έγινε το δεύτερο θαύμα. Η ουρά του Μπάσταρδου άρχισε να φυτρώνει. Άραγε ήταν τυχαία η ράτσα του Μπάσταρδου ή μήπως πίσω έχει η σαύρα την ουρά κράτα και μικρό καλάθι; Θα το μάθουμε αμέσως μετά τις διαφημίσεις.