Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

Το τηλέφωνο θα χτυπήσει




Ντριιιιν.
- Εμπρός;
- Έλα.
- Έλα. Ποιος είναι;
- Ξέρεις ποιος είναι.
- Όχι. Ποιος είναι;
- Ξέρεις...
Κλικ. Τουτ τουτ.
Ντριιιιιιν.
- Παρακαλώ.
- Ακούς;
- Ποιος είσαι;
- Ακούς;
- Ναι ακούω. Ποιος είσαι όμως δεν μου είπες.
- Δεν χρειάζονται πολλοί για να ολοκληρωθεί.
- Τί;
- ...
- Έλα.
- Που;
- Τί να ολοκληρωθεί;
- Η κυριαρχία της αλήθειας μέσα στο ψέμμα. Η κυριαρχία του ψέμματος μέσα στην αλήθεια.
- Τί είναι αυτά που λες; Δεν καταλαβαίνω.
- Νομίζω μιλάω πολύ ξεκάθαρα. Τί δεν καταλαβαίνεις να στο εξηγήσω.
- Γιατί δεν μου λες ποιος είσαι;
- Έχεις αγωνία;
- Με κουράζεις.
- Νιώθεις κουρασμένος;
Κλικ. Τουτ τουτ.
Ντριιιιιιν.
- ...
- Εγώ είμαι.
- Ποιος;
- Εγώ.
- Κι εγώ είμαι εγώ. Εσύ ποιος είσαι;
- Εγώ;
- Ναι εσύ.
- Θες να μάθεις;
- Δεν καίγομαι κιόλας.
- Τότε γιατί ρωτάς;
- Εσύ πήρες τηλέφωνο. Τί θέλεις από μένα;
- Εγώ ρώτησα πρώτος.
- Τί;
- Γιατί ρωτάς σε ρώτησα.
- Το ξέρω αυτό. Τί είναι αυτά που μου λες; Είσαι τρελός;
- Παίζει ρόλο;
- Ναι.
- Γιατί;
Κλικ. Τουτ τουτ.
Ντριιιιιιν.
- Ναι.
- Έλα.
- Ποιος είσαι;
- Ξέρεις.
- Δεν ξέρω. Πεσμου ποιος είσαι.
- Ξέρεις.
- Δεν έχω όρεξη για αστεία.
- Ούτε εγώ.
- Ωραία συμφωνούμε.
- Ναι.
- Τί ναι;
- Συμφωνούμε.
- Με κοροϊδεύεις;
- Όχι. Αλλά έχω χιούμορ έτσι;
- Μπορεί.
- Όχι μπορεί. Σίγουρα.
- Για να το λες.
- Είδες λοιπόν που με ξέρεις.
- Πώς έβγαλες αυτό το συμπέρασμα; Αφού σου είπα ότι δεν σε ξέρω.
- Εμπιστεύτηκες αυτό που μόλις είπα για μένα. Άρα ξέρεις ότι δεν λέω ψέμματα. Και αυτό το ξέρουν μόνο όσοι με γνωρίζουν. Γιατί λοιπόν με ρωτάς ποιος είμαι; Μήπως εσύ είσαι ο ψεύτης τελικά;
- Ωραία ανάλυση. Με έπεισες ότι σε ξέρω...εκτός αν είμαι ψεύτης.
- Είσαι;
- Εσύ θα μου πεις που με ξέρεις.
- Δεν είπα κάτι τέτοιο.
- Δεν με ξέρεις δηλαδή;
- Ξέρω ότι χρειάζεται να ξέρω.
- Και τί χρειάζεται να ξέρεις;
- Αν είσαι διατεθιμένος να αφοσιωθείς ακόμα και να θυσιαστείς για το σχέδιο. Είσαι;
- Ποιο σχέδιο;
- Αυτό που έχεις στο μυαλό σου και σκέφτεσαι κάθε βράδυ πριν πέσεις για ύπνο.
- Τίποτα δεν θέλω να σου πω. Ούτε που σε ξέρω.
- Μην επιστρέφουμε πάλι στα αρχικά. Ας υπάρχει μια ροή. Τα πάντα ρει.
- Τί να σου πω; Παπάς είσαι να σου εξομολογηθώ;
- Εξομολογείσαι συχνά;
- Ποτέ.
- Πιστεύεις;
- Πιστεύω.
- Που πιστεύεις;
- Στην δημιουργική καταστροφή. Στην καταστροφική δημιουργία.
- Καλλιτέχνης είσαι;
- Όχι.
- Γιατί να μπλέκεται αναγκαστικά η καταστροφή στην δημιουργία; Γιατί να εμπλέκεται η δημιουργία στην καταστροφή;
- Δεν την μπλέκω εγώ. Καταστροφή και δημιουργία είναι ένα. Το ένα συμπληρώνει το άλλο.
- Και προς τί όλα αυτά;
- Προς ώφελος της εξέλιξης.
- Θα θυσιαζόσουν για την εξέλιξη;
- Όλοι και όλα θυσιάζονται για την εξέλιξη.
- Και εσύ;
- Και εγώ.
Κλικ. Τουτ τουτ.
Μία γυναικεία φωνή : "Ποιος ήταν μωρό μου;"
- Ξέρεις...