Κυριακή 26 Αυγούστου 2007

Φωτιά, εκλογές και ένα βρώμικο σώβρακο

Θα σας πω μία ιστορία. Οποιαδήποτε σύμπτωση με πραγματικά γεγονότα (δεν) είναι τυχαία και πέρα των προθέσεων του συγγραφέα. Ο συγγραφέας (δεν) φέρει ευθύνη για οποιαδήποτε συμπεράσματα εξάγει ο αναγνώστης.
Καλύ τύχη.


Φωτιά
-----------------------------
Φορούσε ένα τζιν και μια μπλε λερωμένη μπλούζα. Χτύπησε το κινητό του. "Ναι τώρα πάω" είπε και το έκλεισε. Μπήκε σε ένα άσπρο Lada Rover του '90. Ούτε υδραυλικό τιμόνι, ούτε ABS ούτε CD player. Και είχε μία ώρα οδήγηση μπροστά του. Θα έκανε μεγάλο αγώνα μέχρι να τελειώσει ολόκληρη τη δουλειά. Στην διαδρομή κοίταζε με απάθεια τα δάση, τις πολυκατοικίες και..."ΠΑΦ"! Άκουσε κάτι να σκάει στον προφυλακτήρα. Κοίταξε στους καθρέφτες πανικόβλητος και είδε μία γάτα να σπαρταράει. "Πάλι καλά που δεν έσπασε ο προφυλακτήρας με αυτό το σαράβαλο που μου δώσανε", σκέφτηκε κατευθείαν. Άρχισε να τραγουδάει μόνος του "I feel safe in New York City,I feel safe in New York City. Ooooh yeah!".



Εκλογές
-----------------------------
"Ναι. Μισό λεπτό". Σηκώθηκε από την καρέκλα, χτύπησε την πόρτα του πρωθυπουργού.
"Σας ζητάνε"
"Έχω δουλειά όχι τώρα"
"Είναι απασχολημένος. Ναι."
Διάφοροι περίεργοι τύποι με κουστούμια έμπαιναν και έβγαιναν από το γραφείο παραμελώντας τελείως την γραμματέα.
"Γράφε : Η οδύνη μας είναι μεγάλη. Όλοι οι Έλληνες είμαστε συγκλονισμένοι. Το Κράτος θα δώσει στους πληγέντες εισφορές. Είμαστε μαζί σας. Στο πλάι του Έλληνα πολίτη."
"Μάλλον καλύτερα θα ήταν τη λέξη Κράτος να την αντικαταστήσουμε με την λέξη Πολιτεία"
"Ναι βέβαια έχεις δίκιο. Πόσο χρόνο έχουμε;"
"Σε μισή ώρα η δράση θα έχει ξεκινήσει. Σε μία ώρα το θέμα θα το καλύπτουν ήδη οι δημοσιογράφοι. Σε μιάμιση ώρα θα βγείτε στον αέρα."
"Μάλιστα. Κανόνισε να υπάρχουν πολλές ζημιές. Και ύστερα τον "δράστη" τον θέλω στη φυλακή. Και να μαθευτεί γρήγορα."
"Πείτε πως έγινε ήδη"



Το βρώμικο σώβρακο
-----------------------------
Σειρήνες, περιπολικά, πυροσβεστική! Φωτιές παντού σε όλη την Ελλάδα! Κατά μέσο όρο 80 νεκρούς μέχρι τώρα βγάζουν τα κανάλια. Σπίτια καίγονται ολόκληρα, γέροι κλαίνε, νέοι τρέχουν και προσπαθούν να σβήσουν τις φωτιές με κουβάδες, κλαριά, ό,τι μπορεί ο καθένας. Δημοσιογράφοι τρέχουν με κάμερες και μικρόφωνα να καλύψουν τα γεγονότα, ιδρωμένοι, βραχνιασμένοι, μέσα στις στάχτες. "Μας κάψανε όλους ρε πούστη μου!", σκέφτηκε ενώ καθόταν μπροστά από την οθόνη της τηλεόρασης". Ένας δημοσιογράφος άρχισε να φωνάζει "Εγώ θέλω να μου πείτε ποιος φταίει! Δε μ'ενδιαφέρει κύριε! Δε μ'ενδιαφέρει! Κάποιοι πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους! Δεν μπορεί Έλληνες πολίτες να χάνουν έτσι τις περιουσίες τους! Ας αναλάβουν κάποιοι μία ευθύνη επιτέλους σε αυτή τη χώρα!". Έβαλε το δάχτυλό του βαθιά μέσα στο ρουθούνι του και σκάλιζε τη μύτη του παθιασμένα, ενώ τα μάτια του ήταν καρφωμένα στην οθόνη. "Οι πυροσβέστες κυρίες και κύριοι κάνουν ότι μπορούν. Εδώ δίπλα μου βλέπουμε το σπίτι να καίγεται ενώ βλέπουμε το παιδάκι αυτό (θα ναι δε θα ναι 18 χρονών) ορμάει μέσα στις φλόγες με μία κουβέρτα και χτυπάει τη φωτιά! ΠΡΟΣΕΧΕ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ! Φωνάξτε κάποιον να βοηθήσει αυτό το παιδί! Ωχ! Κυρίες και κύριοι αυτή τη στιγμή μπροστά στα μάτια σας βλέπετε το παιδί να καίγεται ζωντανό! Είναι απίστευτες οι σκηνές που εκτυλίσονται μπροστά στα μάτια μας κυρίες και κύριοι. Να! Ένα δάκρυ τώρα κυλάει στο ζεστό μου μαγουλάκι! Αχ! Ήταν νέο το παιδάκι! (Ψυθιριστά : Το γραψες; Ωραία...)". Σταμάτησε να σκαλίζει τη μύτη του. Η κοιλιά του άρχισε να τον πονάει. "Μόλις με ειδοποιούν ότι ένας 55χρονος οδηγείται αυτή τη στιγμή για ανάκριση. Έφερε πάνω του έφλεκτες ουσίες ενώ κάτοικοι από διάφορες περιοχές τον είδαν με ένα άσπρο αμάξι Lada να περιφέρεται και να πετάει αναμένα τσιγάρα από δάσος σε δάσος. Πραγματικά συγκλονιστικό! Ένας άντρας 55 χρονών να έχει βάλει φωτιά σε 6 διαφορετικά χωριά μέσα σε μία ώρα. Ποιος θα το περίμενε; Ε; Πείτε μου εσείς τηλεθεατές ποιος;". "Κανένας ρε μπαγλαμά κανένας τί μας πρήζεις; Πο πο αυτό το χάμπουργκερ μου έκανε την κοιλιά σουρωτήρι". Πήγε τουαλέτα. Ενώ σφιγγόταν άκουσε ένα μικρό πλαφ. "Τώρα τώρα έρχεται το μεγάλο", σκέφτηκε και άρχισε να σφίγγεται περισσότερο.Η τηλεόραση στο διαπασών ακουγόταν : "Η οδύνη μας είναι μεγάλη. Όλοι οι Έλληνες είμαστε συγκλονισμένοι. Η Πολιτεία θα δώσει στους πληγέντες εισφορές. Είμαστε μαζί σας. Στο πλάι του Έλληνα πολίτη." ΠΛΟΥΦ!

Κυριακή 19 Αυγούστου 2007

Πόλεμος, Ειρήνη και ένας Οργασμός



Πόλεμος και Ειρήνη

Πήρε θάρρος και ξεκίνησε να περπατάει.
Πέρασε βουνά και θάλασσες.
Ξαφνικά ο δρόμος του άρχισε να ανηφορίζει.
Κι εκείνος τραγούδησε για το ύψωμα.

Στο δρόμο βρήκε κάποια εμπόδια.
Τα σεβάστηκε τόσο που πάτησε πάνω τους
Για να ανέβει ψηλότερα.
Κι άρχισε να μιλάει για τους φίλους του.

Βρήκε και μερικά πλάσματα με «καλή θέληση».
Τα απέφυγε σαν ζωύφια που ψάχνουν ξενιστή.
Τον ρώτησαν αν είχε κανένα συναίσθημα μέσα του.
Και σιώπησε για να αφήσει περιθώριο στην αγάπη.

Μπήκε σε πεδία μάχης με σύμμαχο την πίστη.
Συγκρούστηκε και μάτωσε αγκαλιά με τον εχθρό.
Διδάχτηκε να μην δείχνει κανένα έλεος στην ύπαρξη
Και χόρεψε στο χείλος της ζωής.






Οργασμός

Ανυπάκουη, φλεγόμενη θύελλα,
Παίζεις με το κορμί μου.
Χειμάρους ανυπότακτους ρίχνεις
Στης θέλησής σου τα καθήκοντα.
Μέσα στους ύπνους μου ονειρεύεσαι,
Με ξυπνάς χαμογελώντας μπροστά μου θαρρώ.
Τρανταχτά τα γέλια σου μπροστά στη θέα της υποδούλωσης
Σωμάτων μπροστά στο μεγαλείο της ηδονής σου.
Σε αποζητώ να μου γαληνέψεις το μυαλό.
Εξερευνώ την περίεργη φύση σου.
Κάθε σου στιγμή για μένα
Είναι μία ξεχωριστή ζωή.
Σε ποθώ μα και σε χρειάζομαι.
Πάθος ενάντια σε ανάγκη,
Ένας πόλεμος ήδη ληγμένος
Με άγνωστο για μένα νικητή.
Είσαι το όπιό μου οργασμέ.
Μαζί σου ζω,
Μαζί σου τα μυστήρια εναλλάσσονται
Στις ανοιχτές πόρτες της καρδιάς μου.
Δώσε μου κι άλλο…