Ντέρτι Χάρης

Το όνομά του : Χάρης Πενιχρός. Χόμπι του η κωπηλασία. Μεγάλωσε σε ένα μικρό νησί. Στο σχολείο ήταν από τα παιδιά που την ώρα της γυμναστικής άλλαζε, έβαζε φόρμα και μετά φόραγε πουκάμισο χαβάη και κολώνια Αλάνι στην μασχάλη. Δεν μίλαγε πολύ και όταν το έκανε έλεγε για το σκορ του χθεσινού αγώνα, για την κόκκινη κάρτα που αν το ξανάβλεπες σε αργή κίνηση δεν ήταν φάουλ, για το μηχανάκι του και για τον καινούργιο δίσκο του Μιχάλη Κιεγιναδιάσημου. Όμορφο χαμόγελο, μάτια στο χρώμα του ωκεανού. Τρελό αγόρι.

Οικογένεια, υπόδειγμα ήθους και ανατροφής. Πατέρας γιατρός, μητέρα γιατρός, γιαγιά γιατρός, παππούς νταβατζής. Γενετικό σφάλμα θα μπορούσε να πει κάποιος. Μοίρα θα το έλεγαν άλλοι. Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση. Όποιος κι αν ήταν ο λόγος, ο Χάρης ήταν καταδικασμένος. Ο παππούς κάποτε του είχε πει : "Χάρη...", έκανε μία παύση μικρή για να έχει αγωνία ο πρωταγωνιστής. "...όλες είναι πουτάνες". Κι αυτό ήταν κάτι που το αθώο παιδικό του μυαλό δεν μπόρεσε ποτέ να αποβάλλει. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι η εξέλιξή της ζωής του δεν επηρεάστηκε από τυχαία και φαινομενικά μικρά συμβάντα;

"Συνδεόμαστε με τον Χάρη Πενιχρό, ο οποίος βρίσκεται στο Μέγαρο Μαξύνεμου. Χάρη..."
"Καλημέρα Φόλα, καλημέρα κυρίες και κύριοι. Βρίσκομαστε στο Μέγαρο Μαξύνεμου, όπου ο πρωθυπουργός θα εξαγγείλει κάτι καταπληκτικό. Κάτι που σίγουρα θα φέρει ρίγη ανατριχίλας στο ανυποψίαστο κοινό. Αυτό που όλοι περιμέναμε. Μία δήλωση σμιλεμένη από την καρδιά ενός ευαίσθητου ανθρώπου. Στηθείτε μπροστά απ τις οθόνες σας, φάτε πατατάκια, πιείτε τον καφέ σας και απολαύστε αυτό το γλυκό πρόσωπο", είπε ο Χάρης.
Στην οθόνη φάνηκε ο πρωθυπουργός αγχωμένος, να κοιτάζει γύρω γύρω σαν να έχασε κάτι.
"Είμαστε έτοιμοι;"
Ακούγονται κάτι ψίθυροι : "Ρε μαλάκα πατάς το καλώδιο"
"Τί;"
"Το καλώδιο ρε μαλάκα, το καλώδιο"
"Έτοιμοι!"
Εμφανίστηκε το πρόσωπο του πρωθυπουργού που οι βλεφαρίδες του είχαν τονιστεί με το κατάλληλο μακιγιάζ ενώ λίγο ρουζ έκανε τα μάγουλά του να φαίνονται σαν μάγουλα μωρού.
"Κυρίες και κύριοι, συμπολίτες και συμπολίτισσες, σε μία τόσο κρίσιμη καμπή στην ιστορία της χώρας μας, ο λαός πρέπει να φανεί ισάξιος των προγόνων του, να σηκώσει ψηλά το χέρι και να πει περήφανα : ναι εγώ θα στηρίξω το σύστημα που τόσο με αγαπάει και με σέβεται. Γιατί, αν όχι το κράτος, τότε ποιος σας σκέφτεται; Ποιος σας δίνει δουλειά; Ποιός σας δίνει οικογένεια; Ποιος, πάνω απ' όλα, σας έχει δώσει ελπίδα ακόμα και τέτοιες δύσκολες στιγμές που διανύουμε; Ποιος σας δίνει ζωή; Τί θα κάνει η καμαριέρα που έμεινε έγκυος από το παντρεμένο αφεντικό; Πώς θα αντιδράσει η γυναίκα, μητέρα δύο γλυκύτατων μωρών, πρώην φυλακισμένη λόγω δολοφονίας του εραστή της και υποστηρίκτρια του Φρόυντ, όπως η ίδια παραδέχεται; Όλα αυτά και άλλα πολλά θα τα..."
"Κύριε πρωθυπουργέ διαβάζετε λάθος χαρτί", πετάχτηκε ο πανέξυπνος μπράβος που κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά με τα λεγόμενα του άχρηστου αφεντικού του.
Το κοινό από κάτω άρχισε να φωνάζει ρυθμικά συνθήματα για το κόμμα, τον πρωθυπουργό, την μάνα του μπράβου και άλλα όμορφα πράγματα που αναδεικνύουν την αξία τόσων εκατοντάδων χρόνων πολιτισμού.
"Ευχαριστούμε Χάρη για την τεράστια μπούρδα που ονομάζεις ρεπορτάζ, κάτι που αξίζει λίγο λιγότερο από ένα κουβά γεμάτο σκατά σκύλου με ευκοίλια.Αν νομίζεις ότι αυτό θα αλλάξει κάτι στον μισθό σου τότε (δεν) λυπάμαι που το λέω αλλά είσαι ηλίθιος. Κυρίες και κύριοι, η επόμενη είδηση που πουλάει σήμερα έχει να κάνει..."

"Μπάσταρδοι θα μου το πληρώσετε", σκέφτηκε ο Χάρης. Τόσα χρόνια στο κανάλι ήταν ο άνθρωπος της αγγαρείας. Ένας περίγελος, ένας κλόουν, ένα παράδειγμα προς αποφυγή. Ούτε μία αύξηση στον μισθό, ούτε μία προαγωγή, τίποτα, ένα μηδενικό. Οι συνάδελφοι όταν περνούσε από δίπλα τους, τον έδειχναν και γελούσαν. Ο διευθυντής του καναλιού τον μούτζωνε πίσω από την πλάτη του. Ως εδώ όμως. Τέρμα το γλύψιμο βρώμικων κώλων. Τέρμα στον συμβιβασμό. Τέρμα στην ειρηνική αντιμετώπιση της κοινωνικής σαπίλας. Τέρμα στον καθωπρεπισμό, τον δηθενισμό, τέρμα στον καταληξησεϊσμό. Δοκάρι στα αφεντικά και γκολ στην αναρχία. Ζουμ στον Χάρη με το βλέμμα Ράμπο-σε-οργασμό. Όπως λέει μία πανέξυπνη παροιμία του Τέξας σίτι : "Όπλο στην τσέπη, δάχτυλο στη σκανδάλη". Άνοιξε το συρτάρι. Έβγαλε από μέσα ένα μάγκνουμ, δύο χειροβομβίδες, ένα μαχαίρι (του παππού του όταν ήταν στο Βιετνάμ για διακοπές), ένα μπαζούκας, δύο κουραμπιέδες (από τα χεράκια της μανούλας του), ένα ζευγάρι χειροπέδες, ένα σωληνάριο βαζελίνης και ένα τριαντάφυλλο, του παππού του κι αυτό από τότε που ήταν χίπις. Ο Χάρης γύρισε στην κάμερα, χαμογέλασε και είπε "Και όλα αυτά μέσα σε ένα μόνο μικρό συρτάρι". Τρελό αγόρι.

Έφαγε τους χαλασμένους κουραμπιέδες. Ούτε το ίδιο το συρτάρι δεν ήξερε πόσους μήνες ήταν αποθηκευμένοι εκεί μέσα. Φόρεσε τις αγαπημένες του παντόφλες με την μουσούδα του Ροζ Πάνθηρα και βγήκε στον δρόμο. Οι περαστικοί τον κοίταζαν λες και φόραγε μόνο εσώρουχα. Σωστά : είχε βγει μόνο με τα εσώρουχα. Στον δρόμο μία γιαγιά του έκλεισε το μάτι. Ο Χάρης την πλησίασε και της είπε "Κι αυτό...είναι μόνο η αρχή" και φίλησε τη γιαγιά στο μέτωπο. Συνέχισε. Ύστερα ένας μαύρος του έκλεισε το μάτι. Τον πλησίασε και του είπε "شرحات لحم ضأني بعظمه". Μπήκε στο κτίριο που στέγαζε όλα τα καθάρματα του καναλιού ΠΙΠΑ 5. Αυτή την ώρα ξεκινούσε το βραδινό δελτίο ειδήσεων.

Στο στούντιο η Φόλα μόλις είδε τον Χάρη αιφνιδιάστηκε προς στιγμή αλλά μετά χαμογέλασε ειρωνικά. Ο Χάρης έμεινε ακίνητος κοιτάζοντας ψύχραιμος την παρουσίαση των ειδήσεων. Περπάτησε αργά και στάθερά, μπήκε στο πλάνο. Ο καμεράνθρωπος και το προσωπικό του έκαναν νοήματα με τα χέρια, με τα πόδια, με μικρόφωνα, με καπνούς, με ό,τι είχαν στη διάθεσή τους, να φύγει από το πλάνο. Η Φόλα σταμάτησε και κοίταξε τον Χάρη. Το βλέμμα της την πρόδωσε : κάτι δεν πήγαινε καλά. Κοίταξε τον φακό. Ήταν έτοιμη να σηκωθεί και να αρχίσει να τρέχει. Με ένα ακροβατικό, επιδέξιο σάλτο ο Χάρης βρέθηκε πάνω στον πάγκο. Κατέβασε το μποξεράκι με τον Μίκυ και την Μίνι και γονάτισε πάνω από τα χαρτιά που διαθέτει κάθε παρουσιαστής ειδήσεων που σέβεται τον εαυτό του. Ήταν η κρίσιμη στιγμή. Οι κουραμπιέδες δεν τον πρόδωσαν. Σφίχτηκε, γύρισε το κεφάλι του προς την κάμερα, το αναψοκοκκινισμένο πρόσωπό του συσπάστηκε και αμέσως μετά ένα χαμόγελο γαλήνης έκανε την εμφάνισή του. Αφόδευσε ό,τι είχε φάει το τελευταίο 24ωρο. Όλοι μέσα στο στούντιο είχαν κοκκαλώσει. Κανείς δεν τόλμησε να πει ή να κάνει ή έστω να έκφράσει οτιδήποτε. Η Φόλα μόνο μπροστά σε αυτό το αποκρουστικό θέαμα δεν άντεξε και άρχισε να κλαίει με λυγμούς. "Μα...λυγμ...πώς...λυγμ...μπόρεσες...". Ο Χάρης με άλλο ένα σάλτο βρέθηκε όρθιος δίπλα απ την Φόλα. Της χαϊδεψε το κεφάλι με κατανόηση "Αγάπη μου, όλα είναι θέμα διατροφής, ανατροφής και θάρρους". Και έφυγε.

Αντίο Χάρη, θα μας λείψεις.