Όταν σε φτύνει η ζωή τί να το κάνεις το χαρτομάντηλο

Μιλάμε για έναν ενήλικα, γιο μεγαλοεπιχειρηματία, με πολλά φράγκα, αμάξια και γκαρνταρόμπες. Ο ενήλικας αυτός, ας τον λέμε Γκιωργκάκη για τις ανάγκες της αφήγησης, είχε μία ευαισθησία : του άρεσαν τα πρόστυχα, σόκιν ανέκδοτα. Τί θα πάρουμε αν διασταυρώσουμε μία καμηλοπάρδαλη με ένα σκατζόχοιρο; Μία οδοντόβουρτσα. Ποιο είναι το αντίθετο του "κλάνω;". "Δεν κλάνω". Και από το πολύ γέλιο και την άστατη ζωή που έκανε, η καρδιακή προσβολή δεν άργησε να έρθει. Στο διπλανό κρεβάτι του νοσοκομείου νοσηλευόταν ένας νέος, κοντός, χοντρός τύπος με συμπαθητικό στρουμπουλό πρόσωπο. Είχε έναν επίδεσμο που είχε περαστεί γύρω γύρω από το κεφάλι, με αποτέλεσμα να διακρίνονται μόνο τα μάτια και το στόμα του.
"Και τότε, αφού όλη του η μούρη ήταν τυλιγμένη με γάζες πώς ξέρεις ότι έχει συμπαθητικό πρόσωπο κύριε συγγραφέα;" , ακούω ήδη να ρωτάει κάποιος υπερήφανος, αναγνώστης, νέος σε ηλικία, με πολλές βλέψεις για το μέλλον που τελικά θα καταλήξει μετά από χρόνια στην πολυθρόνα να βλέπει ντοκιμαντέρ με θέμα τις τεχνικές αυνανισμού που χρησιμοποιούν οι πιγκουίνοι.
Όταν την επόμενη μέρα ο Γκιωργκάκης ξύπνησε, γύρισε το κεφάλι του και είδε τον συμπαθητικό κύριο Μούμια να του χαμογελάει. Άπλωσε το χέρι του για την προβλεπόμενη επαγγελματική χειραψία. "Γεια σας. Γκιωργκάκης. Διευθυντής Κω.Βρα.Γιν. - Κώλος Βρακί Γίναμε, παραγωγή εσωρούχων, μικρά πουλιά, μεγάλα πουλιά, τα πάντα χωράνε, τα φοράμε για εσάς πριν από εσάς, εγγυημένα μεγέθη, όπου ακούς πολλά κεράσια κράτα και μικρό καλάθι, η καινοτομία και η εξέλιξη ακούει στο όνομα ΚωΒραΓιν"
"Μούμιας. Αποτυχημένος τυχοδιώκτης. Τζόγος, αλκοόλ, πουτάνες και μια μάνα που αγωνιά στο σπίτι και μαγειρεύει φακές κάθε Σαββατοκύριακο. Παιδάκι μου πότε θα σοβαρευτείς. Άσε με ρε μάνα. Όχι δεν σ αφήνω δεν μπορούμε μια ζωή να σε ταίζουμε. Κάθε σάββατο έρχομαι δεν με ταίζετε. Δεν είναι ζωή αυτή που κάνεις. Μάνα πας να με τρελάνεις. Τί να κάνω τί να κάνω θεε μου θέλεις να πεθάνω. Λάθος αυτό είναι τραγούδι. Να βρεις μια γυναίκα. Με θέλουν όλες αλλά μόνο για το μυαλό μου. Μα τί έχω κάνει να με βασανίζει έτσι ο γιος μου. Αυτά να τα πεις στον αντρα σου που δεν το σκεφτηκε να φορεσει προφυλακτικο 35 χρονια πριν και τα λοιπά"
Ο Γκιωργκάκης σάστισε αλλά δεν τον έδειξε. Το ψεύτικο χαμόγελο, ύστερα από κάποιες αποτυχημένες εγχειρήσεις, δεν γινόταν να εξαφανιστεί από το πρόσωπό του.
"Γκουχ γκουχ...λοιπόν κύριε Μούμια πώς χτυπήσατε στο κεφάλι; Τροχαίο;"
"Ναι, ναι αφήστε μεγάλη ιστορία"
Παύση.
"Λοιπόν θέλετε να μου πείτε πώς το πάθατε;"
"Όχι. Νοσοκόμα! Ελάτε εδώ, ο κύριος με το ενοχλητικό χαμόγελο μου κάνει αδιάκριτες ερωτήσεις"
Μία ψηλή, αδύνατη, ξανθιά νοσοκόμα με βυζάρες και δεν συμμαζεύεται, μπήκε μέσα.
"Τί έγινε κύριε Μούμια;"
"Εδώ ο κύριος από δίπλα με ρωτάει αν μου αρέσουν τα σαδομαζοχιστικά παιχνίδια σε κλουβιά. Δεν καταλαβαίνω τί εννοεί αλλά κάτι πρόστυχο έχει στο μυαλό του. Εγώ μόνο Μονόπολυ παίζω"
"Ω μα ηρεμίστε κύριε Μούμια. Μιας που βρεθήκατε εδώ μέσα οι δυο σας για μερικές μέρες, μπορείτε να κάνετε παρεούλα και να μάθετε καινούργια πράγματα ο ένας για τον άλλο. Η ζωή είναι μικρή. Γιατί να την σπαταλάμε σε τσακωμούς ενώ θα μπορούσαμε να την εκμεταλλευτούμε αποκομίζοντας νέες εμπειρίες; Έτσι δεν είναι;" και η χυμώδης ξανθιά έκλεισε το μάτι στον Γκιωργκάκη.
Ο Γκιωργκάκης έκλεισε κι αυτός το μάτι στη νοσοκόμα. Μετά το ξανάκλεισε. Συνέχισε να ανοιγοκλείνει το μάτι του. Είχε τικ που τον έπιανε κάθε φορά που προέκυπτε ψυχολογική αστάθεια.
"Λοιπόν κύριε Γκιωργκάκη ατακτούλης μας προκύψατε. Χιχιχι!"
Ακούστηκε ένα " μπζζζτ" και ένα "τσαφ", όπως όταν πέφτει κεραυνός στην κεραία της τηλεόρασης και χάνεται το σήμα. Ο Γκιωργκάκης έπαθε το δεύτερο εγκεφαλικό. Αλλά τώρα με τα ασύρματα και τους δορυφόρους που να ξέρετε εσείς οι νέοι από βραχυκύκλωμα.

Ο εικονολήπτης πηδάει από το διάστημα, πλησιάζει τη Γη, βλέπει μία πυραμίδα και σκάει πάνω της. Ακούγεται ένα ΠΛΑΤΣ. Η κάμερα τρυπώνει μέσα στην πυραμίδα όπου ξυπνάει ο Γκιωργκάκης πάνω σε μία πλάκα καλυμένη από άμμο και σκόνη. Εκεί, πάνω σε αυτή την πλάκα, το 362 π.Χ. ο Φαραώ, θυσίαζε παρθένες (παρθένα τότε ήταν αυτή που είχε πάει μόνο με μαύρους δούλους...μην αγχώνεστε κορίτσια) για να μην εκνευριστεί ο Όσιρις και τα κάνει πουτάνα όλα. Και οι θεοί έχουν νεύρα κι εμείς οι θνητοί πρέπει να τους καθησυχάζουμε. Παλιά το πετυχαίναμε με θυσίες. Σήμερα με τα ηρεμιστικά έχουμε σώσει ζωές.
Ο Γκιωργκάκης ένιωσε μία δυσφορία. Σηκώθηκε από την Πλάκα, και πήγε Ακρόπολη να πιεί ένα καφέ. Χαχα καλό έτσι; (Τα αστειάκια προστίθενται για να μην βαρεθεί ο αναγνώστης. Οι συστηματικοί αναγνώστες το ξέρετε ήδη ότι το χιούμορ μου είναι υπέροχο. Ας πούμε και τίποτ άλλο να μεγαλώσει άλλο λίγο η παρένθεση και να φαίνεται μεγαλύτερο το κείμενο. Όχι άστο καλά είναι κι έτσι)
Μπροστά του είδε τρεις ανθρώπινες σκιές. "Για δες. Κι αν μου πουν ότι ο ένας είναι Πόντιος, ο άλλος Γερμανός και ο τρίτος Έλληνας και βγήκαν από ανέκδοτο εγώ τί θα κάνω;", αναρωτήθηκε. Αλλά είχε κάνει λάθος. Η μία από τις τρεις μορφές ήταν γυναικεία. "Εντάξει μπορεί να είναι και Γερμανίδα το ανέκδοτο δεν χαλάει", σκέφτηκε πάλι αλλά αυτή τη φορά φωναχτά.
"Δεν περίμενα τέτοια αντίδραση", είπε η γυναικάρα με το τακούνι γόβα στιλέτο και το κόκκινο ντεκολτέ.
"Ποια είσαι εσύ; Και γιατί το σενάριο έχει παντού γυναικάρες;", είπε ο Γκιωργκάκης αφού σκούπισε το πρόσωπο από την σκόνη του, δηλαδή τη σκόνη από το πρόσωπό του.
"Με λένε Ζοζεφίν. Το επάγγελμά μου είναι πόρνη πολυτελείας"
"Ποδολαγνεία περιλαμβάνει το πρόγραμμα;"
"Όχι εκτός αν το ζητήσει ο πελάτης"
"Αφήστε το γιατί έχω έναν κάλο που με ταλαιπωρεί τις τελευταίες μέρες και περισσότερο γαργαλιέμαι παρά ερεθίζομαι", είπε ο Γκιωργκάκης.
"Λοιπόν Γκιώργκο πριν λίγο γνώρισες τον Μούμια. Ο Μούμιας για εμάς τους τρεις είναι ένας άνθρωπος που συγκινεί και εμπνέει τους ανθρώπους του υποκόσμου. Αν θέλεις να ξυπνήσεις από το εγκεφαλικό και να μην μείνεις για πάντα σε αυτή την πυραμίδα, ξεσκονίζοντας τις ταφόπλακες μέχρι την ανάσταση του Τουταχαμόν, πρέπει να ικανοποιήσεις τις επιθυμίες και των τριών που βλέπεις μπροστά σου. Και οι τρεις επιθυμίες έχουν να κάνουν με το βράδυ όταν κατέληξε ο Μούμιας στο νοσοκομείο όπου και γνωριστήκατε"
"Αχα! Ώστε ανέκδοτο είναι! Ωραία. Στο τέλος ποιος κερδίζει; Ο Έλληνας ή ο..."
"Δεν είναι ανέκδοτο Γκιώργκο. This is real life γκαντ ντεμ (ΣτΜ. Αυτό είναι η πραγματική ζωή γκαντ ντεμ)", διέκοψε η δεύτερη σκιά που φαινόταν κάπως μικροκαμωμένη.
Η μικροσκοπική φιγούρα βγήκε από το σκοτάδι και έκανε την εμφάνισή της. Ήταν ένας νάνος με απλή, καθημερινή εμφάνιση : ένα μπλουζάκι κοντομάνικο που έγραφε με μεγάλα γράμματα "Born to be wild", ένα τζιν και αθλητικά παπούτσια με φωτάκια που αναβοσβήνουν στο πίσω μέρος της σόλας με την επαφή στο έδαφος. Ο Γκιωργκάκης χωρίς να δώσει σημασία στα απίστευτα, από τεχνολογικής άποψης, υποδήματα του νάνου, είπε : "Ωχ ένας νάνος!" και αμέσως μετά γέλασε δυνατά. Ακολούθησε αμήχανη σιωπή.
"Με συγχωρείτε. Ίσως ακούστηκε αγενές αλλά δεν σας φαίνεται αστείο; Ένας ολοκληρωμένος, ώριμος άνθρωπος να βρίσκεται μέσα σε ένα μικροσκοπικό σώμα; Δηλαδή φανταστείτε εμένα με σώμα μωρού! Θα πρέπει να..."
"Ας αφήσουμε τα σχόλια που δεν ωφελούν σε τίποτα. Πέστου Σπίθα", είπε η Ζοζεφίν.
"Μπορεί να είμαι κοντός αλλά αυτή τη στιγμή δεν είναι η δικιά μου ζωή που κινδυνεύει. Άρα θες δεν θες θα με ακούσεις πλούσια, κακομαθημένη μπριζόλα", απάντησε στον Γκιωργκάκη, φανερά εκνευρισμένος ο Σπίθας.
"Μα είναι δυνατόν; Εκτός αυτού, βλέπεις ένα πρόσωπο φανερά ενηλικιωμένο. Δεν κολλάει καθόλου με το υπόλοιπο σώμα. Φανταστείτε να είχε και μούσια. Χαχα! Ή ακόμα χειρότερα να..."
"Κάνω ότι δεν άκουσα και συνεχίζω. Το επάγγελμά μου είναι μπάρμαν...", διέκοψε ο Σπίθας.
"Πφφφφφ", προσπάθησε να συγκρατήσει το γέλιο του ο Γκιωργκάκης. Το "Πφφφφφ" θα μπορούσε να αντικατασταθεί από "Κχχχχχ". Ο αναγνώστης καλείται να επιλέξει όποιο επιφώνημα του αρέσει καλύτερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο αριθμός των "φ" ή των "χ" δεν παίζει ρόλο, αρκεί να είναι μεγαλύτερος του δύο. Ίσως είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της κλασικής λογοτεχνίας που ο αναγνώστης μπορεί να επέμβει σε ένα έργο. Απίστευτη καινοτομία.
"...ο Μούμιας είναι ένας από τους θαμώνες του μαγαζιού όπου δουλεύω. Έχει αφήσει μία περιουσία και πολλά φιλοδωρήματα. Το μοιραίο εκείνο βράδυ βάλαμε στοίχημα και το έχασα. Το στοίχημα ήταν ότι όποιος κερδίσει ανεβαίνει στην μπάρα και κατουράει τον χαμένο. Γυρνώντας πίσω στην πραγματική ζωή πρέπει να ξεπληρώσεις αυτό το χρέος στην θέση μου"
"Χαχαχαχα εσύ έτσι κι αλλιώς θα έπρεπε να ανέβεις στην μπάρα για να τον κατουρήσεις! Δεν χρειαζόταν καν να το αναφέρετε αυτό! Χαχαχαχα μα τί αφελές! Πώς να κατουρήσεις έναν ψηλότερο από σένα άνθρωπο; Μόνο αν ανέβεις σε σκάλα ή ακόμα και σε αυτά τα οχήματα που σώζουν ανθρώπους οι οποίοι ετοιμάζονται να αυτοκτονήσουν από ταράτσες. Πυροσβεστικά δεν λέγονται;" είπε ο Γκιωργκάκης και ξαναλύθηκε στα γέλια. Ύστερα προσπάθησε να δεθεί για να μην σκοντάψει.
Ο νάνος έφτασε στα όριά του με τη συμπεριφορά του Γκιωργκάκη. Όρμηξε και κουτούλησε με το κεφάλι πάνω στην πιο ευαίσθητη περιοχή του άντρα : το γόνατο. Ο Γκιωργκάκης άφησε μία κοφτή κραυγή πόνου, κάθησε κάτω και φώναξε "Βοήθεια γίνομαι θύμα της βίας ενός νάνου που δεν φαίνεται να δουλεύει καν σε τσίρκο! Με ακούει κανείς;". Κανείς δεν τον άκουγε όμως. Καημένε Γκιωργκάκη, γεννήθηκες για να υποφέρεις.
Μετά από κάποια δευτερόλεπτα πόνου, αυθυποβολής, υπομονής και θέλησης για ζωή, ο Γκιωργκάκης σηκώθηκε όρθιος και μίλησε κάπως έτσι :
"Εγώ, ο γιος του εφοπλιστή Πουθενά δεν είναι δυνατόν να υποστώ τέτοιο εξευτελισμό μέσα σε μία Αιγυπτιακή πυραμίδα ενώ τα καράβια του πατέρα μου πλέουν...πλέουν λέω ανέμελα στους...εεε...στους ωκεανούς"
Ακολούθησε άλλη μία αμήχανη σιωπή καθώς ο συλλογισμός του πρωταγωνιστή δεν είχε κάποια σχέση με τους καθημερινούς κανόνες της λογικής. Την σιωπή έσπασε μία σοβαρή φωνή. Και όπως οι περισσότεροι γνωρίζουν - μιλάμε πάντα για τους έξυπνους - μία σοβαρή φωνή ανήκει σε ένα σοβαρό πρόσωπο με κύρος και αξιοπρέπεια.
"Κανείς δεν είπε ότι βρίσκεσαι στην Αίγυπτο αγαπητέ", απάντησε η τρίτη φιγούρα. Καλά το μάντεψε λοιπόν ο πρωταγωνιστής μας όταν είπε :
"Επιτέλους ας μιλήσουμε σοβαρά"
Ναι, υπάρχουν αυτοί οι βαρετοί, σοβαροί τύποι ακόμα και στην τέχνη. Ο καλλιτέχνης τους εισάγει ώστε να τονίσει την διαφορά μεταξύ της αυθεντίας και του κοινού θνητού υποκειμένου, χτίζοντας ένα πρότυπο επικοινωνίας που δεν θα βγάλει κανένα νόημα από δω και πέρα η πρόταση οπότε ας την αφήσουμε έτσι. Δεν γίνεται να είμαστε μια ζωή χαζοχαρούμενοι. Ο αναγνώστης καλείται σκεφτεί και να βγάλει τα ανάλογα συμπεράσματα.
"Χαίρετε κύριε Γκιωργκάκη, με λένε Καρλ Φον Ντε Σαρλερουά Ιφ Νοτ Τσαν Πίκολο Αχμέτ..."
"Και λοιπά και λοιπά! Δεν χρειάζεται να το πεις και όλο ρε παιδί μου! Σου είπα να μην δίνεις σημασία στις μαλακίες του σεναριογράφου. Επίτηδες τα κάνει αυτά για να δείχνει ότι είναι κοσμογυρισμένος και να ψαρώνει τον κόσμο. Άκους εκεί Τσαν. Μα που το σκέφτηκε", ακούστηκε η φωνή του σκηνοθέτη.
"Είμαι ντίλερ σε γνωστό καζίνο της περιοχής όπου συχνάζει ο Μούμιας. Όπως θα μαντέψατε ίσως από τους προλαλήσαντες, ο κύριος Μούμιας είναι από τους καλύτερους πελάτες του καζίνο. Τελευταία φορά που ήρθε, εκείνη την ήρεμη νύχτα, στάθηκε τυχερός και κέρδισε πολλά χρήματα. Έγινε μία παρεξήγηση όμως με έναν πορτιέρη που χειροδίκησε και έστειλε τον κύριο Μούμια στο νοσοκομείο. Το αφεντικό μου, για να διορθώσει το λάθος που έγινε και να αποκαταστήσει την ηθική και σωματική βλάβη που υπέστει ο πελάτης, αφού απέλυσε τον πορτιέρη, ζήτησε από εμένα να πάω προσωπικά και να δεχτώ οποιαδήποτε βίαιη πράξη θέλει να ασκήσει πάνω μου ο κύριος Μούμιας. Έτσι θα ηρεμήσει τα νεύρα του και θα αποκατασταθεί η δικαιοσύνη. Με ένα σμπάρο δυο τριγόνια. Δηλαδή θα ακουστεί ένα ΜΠΑΜ και μετά ένα ΠΛΙΤΣ και ακόμα ένα ΠΛΙΤΣ, αν υποθέσουμε ότι τα τρυγόνια θα πέσουν νεκρά σε κάποιο λακάκι με νερό. Είναι ωραίο το κυνήγι όταν βρέχει. Το ξέρατε ότι η βροχή επηρεάζει την κατεύθυνση της σφαίρας; Ο κυνηγός πρέπει να υπολογίσει σωστά τον αέρα και το νερό ώστε..."
"Cut cat κατ! Τί είναι αυτά που λες τώρα! Δεν μας ενδιαφέρουν! Προχώρα! Σεναριογράφε απολύεσαι! Άντε να τελειώνουμε ρε παιδιά η γυναίκα μου γεννάει σήμερα πρέπει να φύγω νωρίς", είπε ο σκηνοθέτης.
"Τί; Μα δεν είμαι έγγυος" είπε η ηθοποιός Ζοζεφίν που στην πραγματικότητα την λένε Σάρον Στόουν.
"Έτσι το πα για να τους αγχώσω τί με προδίδεις κι εσύ; Πάμε παιδιά πάμε πρέπει να πάρω και τον μικρό από το σχολείο!"
"Μα δεν έχουμε παιδί!", ξαναείπε η Ζοζεφίν.
"Αυτό από την προηγούμενη γυναίκα μου εννοώ"
"Πώς;! Και τώρα μου το λες αυτό; Σα δε ντρέπεσαι γουρούνι!"
"Δεν γίνεται δουλειά έτσι! Εγώ φεύγω!", φώναξε ο σκηνοθέτης και εξαφανίστηκε.
"Στη θέση μου λοιπόν θα πας εσύ και θα υποστείς το οτιδήποτε", είπε ο Καρλ στον Γκιωργκάκη, συνεχίζοντας επιτέλους το ρεσιτάλ υποκριτικής.
"Αυτό που μου ζητάτε είναι σχεδόν αδύνατον να γίνει και θα σας το αποδείξω αμέσως", απάντησε ο Γκιωργκάκης.
Έβγαλε την μπλούζα του, στάθηκε όρθιος, έκλεισε τα μάτια και πήρε μία βαθιά ανάσα στρέφοντας το κεφάλι του προς τα πάνω. Οι τρεις κάτοικοι της πυραμίδας κοιτούσαν περίεργοι τον πρωταγωνιστή μας. Το πρόσωπό του άρχισε να κοκκινίζει. Μετά από μερικά δευτερόλεπτα ξεφύσηξε απότομα.
"Με συγχωρείτε μερικές φορές ξεχνάω να εκπνεύσω. Πάμε πάλι από την αρχή"
Ξαναπήρε μία βαθιά αναπνοή, εξέπνευσε, κανονικά αυτή τη φορά, και είπε :
"Λοιπόν σκύλε! Βάρα με! Χτύπα! Έλα δειλό, απόβρασμα"
Ο ντίλερ είχε μείνει άγαλμα και κοίταζε τον Γκιωργκάκη.
"Χτύπα με ντε! Μπουνιά, κλωτσιά ό,τι θες! Χτύπα με να δεις!", του φώναξε. Ο ντίλερ όμως δεν κουνιόταν.
"Δεν βαράς ε;", είπε ο Γκιωργκάκης και έριξε ένα χαστούκι στον ντίλερ. Μετά ακούστηκε ένας ξερός ήχος σαν να σπάει καρέκλα και ο Γκιωργκάκης σωριάστηκε κάτω.
"Με συγχωρείτε δεν το ήθελα αλλά βρισκόμουν σε αυτοάμυνα", είπε ο "μαύρος Τζακ" (ΣτΣ Black Jack λέγεται ένα παιχνίδι με τράπουλα. Παίξτε αν θέλετε να πλουτίσετε).
"Δεν το περίμενα αυτό. Πάμε ξανά", είπε ο Γκιωργκάκης ενώ σηκωνόταν από κάτω, φανερά ζαλισμένος.
Ο ντίλερ σήκωσε το χέρι έτοιμος να ρίξει γροθιά, ο Γκιωργκάκης έκανε μία κίνηση για να την αποφύγει, αλλά ο Καρλ του έδωσε κλωτσιά. Ξανασωριάστηκε κάτω ο Γκιωργκάκης.
"Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα Κάρολε. Εν πάσει περιπτώσει, επειδή την τρίτη φορά θα την πατήσεις και δεν θέλω να σε τραυματίσω..."
"Δεν καταλαβαίνω που θές να καταλήξεις Γκιώργκο", είπε ο νάνος, που παρακολουθούσε το θέαμα σαν ένας απλός χαρούμενος νάνος.
"Θέλω να καταλήξω αγαπητό μικροσκοπικό πλάσμα, ότι είμαι νίντζα και είναι σχεδόν αδύνατον να με χτυπήσει κάποιος. Όταν βρίσκομαι σε αυτοάμυνα, στο σώμα μου εισέρχεται η αύρα του Μπρους Λη και φτάνω σε τέτοιο σημείο που δεν μπορώ να το ελένξω. Μπορεί να υπάρξουν θύματα αλήθεια σας λέγω. Να, φυλάω και σταυρό, φτου φτου ο Θεός ημών αμήν"
"Πιστεύω θα το χειριστείς όπως πρέπει το θέμα", είπε η Ζοζεφίν. Αμέσως μετά έγινε ένα διάλλειμα για να ψάξουν τον σκηνοθέτη.

"Με τον Μούμια πήγαμε σε ένα ξενοδοχείο πολυτελείας και αφού έγινε ότι ήταν να γίνει με πλήρωσε. Βγήκαμε από το δωμάτιο, το οποίο βρισκόταν στον 16ο όροφο και μπαίνοντας στο ασανσέρ ο πελάτης μου ερεθίστηκε και μου ζήτησε να του ικανοποιήσω κάποια βίτσια μέσα στο ασανσέρ. Μου έδωσε τα λεφτά κι ενώ ήμασταν έτοιμοι να ξεκινήσουμε, το ασανσέρ σταμάτησε και μπήκε κόσμος. Είχαμε ξεχάσει να πατήσουμε το κουμπάκι που σταματάει το ασανσέρ. Έτσι, όπως καταλαβαίνεις, δεν έγινε τίποτα και τα λεφτά ξέχασα να τα επιστρέψω στον κύριο Μούμια"
"Κατάλαβα. Και θες από μένα να ικανοποιήσω όλα τα βίτσια του Μούμια μέσα σε ένα ασανσέρ, για να καλύψεις το χρέος", είπε ο Γκιωργκάκης.
"Ακριβώς. Δεν χρειάζεται όμως να είναι σε ασανσέρ. Μπορείτε να δοκιμάσετε και αλλού. Για παράδειγμα στον κήπο, κάτω από κάποια γέφυρα, σε στρατιωτικό ελικόπτερο απ όπου πηδάνε αλεξιπτωτιστές ίσως...γιατί όχι. Χμμμ τώρα που το σκέφτομαι αυτό με το ελικόπτερο είναι καλή ιδέα"
"Ποιο ελικόπτερο δεσποινίς; Εδώ μιλάμε για μία κατάσταση που ξεφεύγει από την λογική. Είναι δυνατόν να δεχτεί ο στρατός, να μπουν σε ελικόπτερο δύο πολίτες εν ώρα πτήσης; Και όχι μόνο αυτό, αλλά να πηδάνε και οι αλεξιπτωτιστές από δίπλα; Δεν ξέρετε ότι αυτά τα πράγματα θέλουν οργάνωση; Φτιάξε τα χαρτιά επιβίβασης του ελικοπτέρου, βάλε πετρέλαια, εκπαίδευσε τους αλεξιπτωτιστές να πηδάνε ενώ δύο βιτσιόζοι πολίτες βγάζουν τα μάτια τους... συν τις δραμαμίνες που θα χρειαστώ για να μην με πιάσει ναυτία στα 2 χιλιάδες πόδια. Όχι, όχι αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα" τέλειωσε το παραλήρημά του ο Γκιωργκάκης.
"Γκιωργκάκη, just do it man, just do it", είπε ο νάνος.
"Ανακεφαλαιώνοντας δηλαδή, πρέπει να πάω στο νοσοκομείο, να κάτσω να με ουρήσει ο Μούμιας, μετά να με πλακώσει στο ξύλο και τέλος να με σοδομήσει, αν φυσικά θέλει μόνο αυτό και όχι τίποτα παραπάνω;"
"Ακριβώς αυτό", είπε ο νάνος και έκανε νόημα στον υπάλληλο του καζίνο. Ο Κάρολος πλησίασε τον Γκιωργκάκη, γονάτισε, ο Σπίθας ανέβηκε στους ώμους του και χτύπησε φιλικά στον ώμο τον πρωταγωνιστή "ταπ ταπ".
"Εντάξει ρε παιδιά. Αν είναι μόνο αυτά τότε εντάξει", απάντησε ο Γκιωργκάκης και άρχισε να τρέχει προς απροσδιόριστη κατεύθυνση.
Και αν μερικοί κάποτε μπείτε μέσα σε καμία πυραμίδα και ακούσετε θορύβους, μην φοβηθείτε. Δεν είναι το εξοργισμένο φάντασμα του Τουταχαμόν που ζητάει εκδίκηση, ούτε της Κλεοπάτρας που ζητάει στοργή. Είναι ο Γκιωργκάκης που ζητάει περίθαλψη σε νοσοκομείο.