Ποιον είπες πιόνι μωρή άρρωστη;

Πάρτα μωρή άρρωστη

Είμαστε πιόνια.
Μιας πανούργας αέναης διαδικασίας.
Ενός αδύναμου, χρεωμένου χασάπη.
Σε πιο Θεό να προσκυνήσω;
Με πια οργή να εκφράσω τα δάκρυά μου;
Επιμένουμε στους κανόνες της σκακιέρας.
Νυχτόβια ζώα, μας κουράζει το φως της μέρας.
Σου είπα…
Είμαστε πιόνια.
Μιας άκαρπης, δυσανάλογης δύναμης αυθεντίας.
Ενός τράγου, σάτυρου σε μία Διονυσιακή πομπή.
Σε πιο ψέμμα να πιστέψω;
Με ποιο νόμο να διαγράφω την πορεία της ζωής μου;
Συντηρούμε το φάρμακο της ευθανασίας μας.
Χειρουργημένοι ασθενείς, ράμματα που αφήνουν ανοιχτές τις πληγές μας.
Αφού στο είπα…
Είμαστε πιόνια.
Σαν ο φαντάρος θα βγει στη σκοπιά,
Μία λάμψη ενός όπλου θα του στερήσει την κραυγή,
Ένας θόρυβος θα καλύψει τη ζωή,
Μία άρνηση σε αυτό που έχει ήδη αρνηθεί.
Μαθαίνω να λέω Ναι!
Στα ουράνια βέλη με φωτιά θα σπέρνω ανέμους
Αντίθετους στα ρεύματα των ποταμών.
Δεν θα στο ξαναπώ…




Ρομαντικό

Αχ τα πουλάκια κελαηδούν.
Αχ το φεγγάρι λάμπει.
Αχ μη μου τα πρήζετε.
Μόνο ζητάω αγάπη.

Αχ μ’αρέσει να γελώ.
Αχ χαμόγελα αποζητώ.
Αχ και να 'μουν δονητής
Με μπαταρίες να χύνω.

Αχ φάνηκε ο ήλιος
Αχ έλαμψε το τοπίο
Αχ βλέπω ορίζοντα
Ξέρω που να στοχεύσω.

Αχ το φεγγάρι έφυγε
Αχ πάει και ο ήλιος.
Αχ το πουλί μου έπεσε
Αχ ξενερώσαμε όλοι.