Κάθε πρωί θα πίνω ουίσκι

Μπήκε στο προαύλιο του σχολείου. Ένα παιδάκι έπαιζε μπάσκετ μόνο του. Πήγε κοντά του. - Εδώ ψηφίζουμε;
Το παιδάκι γύρισε προς το μέρος του.
- Έτσι μου είπε ο μπαμπάς. Και ο μπαμπάς ποτέ δεν έχει άδικο. Του είπα ότι δεν είναι για μένα οι εκλογές αλλά με πίεσε. Οι εκλογές, λέει, είτε είναι είτε δεν είναι για σένα θα ψηφίσεις ότι σου πω για να μην σου αστράψω κατακέφαλο. Οπότε ναι εδώ ψηφίζουμε.
Περίμενε στην ουρά. Ένας από τους επιτηρητές-αστυνόμους που φρόντιζαν για την ομαλή διεξαγωγή της διαδικασίας, τον κοίταζε περίεργα. Έκανε υπομονή και δεν του έδινε σημασία μέχρι που περνώντας από δίπλα του για να μπει στην αίθουσα του έδωσε μία γερή σπρωξιά με τον ώμο και του χαμογέλασε. Έδωσε την ταυτότητα, πήρε τα ψηφοδέλτια και περίμενε πέντε λεπτά μέχρι να ανοίξει την κουρτίνα ο προηγούμενος. Ενώ περίμενε στεκόταν όρθιος και διστακτικός. Η κουρτίνα άνοιξε, βγήκε ένας κύριος με γυαλιά, άσπρα μαλλιά και μελαγχολικό πρόσωπο. Αντάλλαξαν μερικές ματιές σαν να λέει ο ένας στον άλλο "Στηρίζομαι πάνω σου". Μπήκε πίσω από την κουρτίνα.
Κοιτούσε όλα τα ψηφοδέλτια αγχωμένος. Τα πήρε όλα τα έσκισε και πέταξε ψύχραιμα στην μαύρη σακούλα. Κοίταξε τον φάκελο. Τον έσκισε κι αυτόν και τον πέταξε. Έμεινε για ένα τέταρτο χωρίς να κάνει τίποτα κοιτώντας το ταβάνι. Παραμέρησε την κουρτίνα. Ένας μεσήλικας με γυαλιά ηλίου του έριξε μία βιαστική, επιθετική ματιά και μπήκε κατευθείαν πίσω από το παραβάν. Πέρασε δίπλα από την κάλπη και κοίταξε μία ξανθιά κυρία που είχε των κατάλογο των ψηφισάντων καθισμένη και αποροφημένη σε διάφορες σκέψεις. Της χαμογέλασε και στάθηκε μπροστά της.
- Μπορώ να έχω την ταυτότητα μου παρακαλώ;
- Με συγχωρείτε... Ψηφίσατε;
- Θα δείξει...
- Θέλετε μήπως να σας δώσουμε άλλο φάκελο;
- Όχι νομίζω ένας ήταν αρκετός...Μη σπαταλάμε χαρτί χωρίς λόγο.Χαχα!
Η ξανθιά κοίταξε τον διπλανό της που είχε τις ταυτότητες μπροστά του. Απόρησαν και οι δύο. Μάλλον το κλίμα παραήταν σοβαρό για να εκδηλωθεί γέλιο. Πήρε την ταυτότητά του. Βγαίνοντας από την αίθουσα έκλεισε πονηρά το μάτι στον αστυνόμο που στεκόταν ακόμα απ'έξω ιδρωμένος. Το παιδί έπαιζε ακόμα μπάσκετ.

...4 χρόνια μετά...
Το διαμέρισμα ήταν μισή ώρα με τα πόδια από το κοινοβούλιο. Το είχε νοικιάσει πριν ένα χρόνο περίπου και ήταν η πρώτη φορά που έμενε για πάνω από δύο μέρες. Μία απλή γκαρσονιέρα ήταν. Ξύπνησε 4 τα χαράματα ημέρα Κυριακή. Οι κινήσεις του έπρεπε να είναι προσεκτικά μετρημένες και ψύχραιμες. Οποιοδήποτε λάθος θα του κόστιζε την ελευθερία ή και τη ζωή του. Έφτιαξε ένα καφέ και κάθισε στον καναπέ. Φόρεσε ένα κουστούμι μαύρο που είχε αγοράσει ειδικά γι'αυτή τη μέρα και βγήκε έξω. Ο καιρός ήταν υγρός. Μπορεί να έβρεχε από στιγμή σε στιγμή. Δεν τον απασχολούσε ο καιρός. Μπήκε στο αμάξι και ξεκίνησε. Οδηγούσε ένα τέταρτο όταν είδε την πλατεία που ακόμα κι αν δεν ήθελε κάτι θα πρεπε να του θυμίζει.
Μπήκε στην πολυκατοικία, ανέβηκε με τα πόδια μέχρι τον τέταρτο όροφο. Χτύπησε το κουδούνι δύο φορές. Η πόρτα άνοιξε και ένας ψηλός τύπος περίπου 28 χρονών του έδωσε το χέρι και του χαμογέλασε. Έκατσαν στον μοναδικό καναπέ του σπιτιού στην είσοδο.
- Σε περίμενα. Βλέπω όμως πάντα πιστός στα ραντεβού σου
- Ξέρεις ότι δεν αργώ ποτέ. Τί γίνεται;
- Να σου βάλω κάτι να πιείς;
- Λίγο ουίσκι με πάγο αν δεν σου είναι κόπος.
- Λοιπόν, τα έχω όλα έτοιμα. Το μόνο που θέλω από σένα είναι...η αγάπη σου!
Άρχισαν να γελάνε και οι δύο.
- Ακούω νούμερα.
Πήρε ένα χαρτί από το γραφείο και άρχισε να διαβάζει.
- Έχουμε 6000 φυλακίσεις με ποινή άνω του ενός χρόνου - περιλαμβάνονται 1000 ανήλικοι-, 1500 φόνους εκτός φυλακής από τους οποίους τουλάχιστον οι 1000 είναι αποδεδειγμένα κρατικοί ή και παρακρατικοί, 500 νεκροί μέσα στη φυλακή, 3000 τραυματίες στην κατηγορία των μη-τυχαίων συμβάντων, 100 από τους οποίους είναι κρατικά όργανα - οι υπόλοιποι αθώοι ή "ενεργοί", 1,5 δισεκατομύρια ευρώ αδικαιολόγητα έξοδα υψηλών υπαλλήλων ή οργάνων...θες να ακούσεις άλλα;
- Ακούω.
- 12000 οικογένειες χωρίς σπίτι, 2 εκατομύρια στρέμματα καμμένη έκταση το φετινό καλοκαίρι, 12% άνοδο του Ακαθάριστου Εισοδήματος, σταθεροί μισθοί, αύξυση εργατικού δυναμικού, είσοδος στο παιχνίδι 4 νέων μεγαλοεπιχειρήσεων, 156 θάνατοι σε ψυχιατρεία (αυτοκτονία-"φυσιολογικό παρερχόμενο" κλπ)...
- Δεν καταλαβαίνω από αριθμούς. Πέσμου σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές τί γίνεται.
- Αυξομειώσεις σταθερές. Καμία αλλαγή.
- Μάλιστα. Η τσάντα είναι έτοιμη;
- Να σε ρωτήσω κάτι; Κάθε φορά που συναντιόμαστε σου λέω τα ίδια πράγματα και μου κάνεις τις ίδιες ερωτήσεις. Παίζουν ρόλο οι απαντήσεις που σου δίνω; Παίζει γενικά κανένα ρόλο όλη αυτή η δουλειά που κάνω τόσα χρόνια τώρα;
- Όχι απλά να έχω μία γενική εικόνα... για να μην έχω τύψεις.
Άρχισαν να γελάνε πάλι ακόμα πιο δυνατά.
- Ορίστε η τσάντα. Οι ταυτότητες είναι μέσα.Τα γάντια να φορέσεις για να...
- Ξέρω ξέρω.
- Καλή τύχη.
Έβαλε μπρος τη μηχανή. 16 χρόνια δουλειάς για να κάνει κάτι μέσα σε ένα τέταρτο. Κάθε χρόνο πήγαινε σε αυτό τον φίλο του και σημείωνε τα νούμερα. Του φαινόταν περίεργο. Ήθελε να πιστεύει ότι αυτά τα νούμερα κάθε χρόνο ακολουθούσαν μία αριθμητική πρόοδο ανάλογη από κάποια παράμετρο. Κατέληξε ότι τελικά όντως ισχύει αυτό αλλά δεν ήθελε να παραδεχτεί ότι η παράμετρος ήταν η ίδια η φύση του ανθρώπου. Δεν ήθελε να πιστέψει ότι ο άνθρωπος τείνει προς την αυτοκαταστροφή. Ούτε τώρα το πίστευε. Αλλά, δεν τον ένοιαζε πλέον αν το πίστευε ή όχι, ούτε αν ισχύει ή όχι. Είχε πάρει μία απόφαση και θα το έκανε. Δεν ήξερε αν θα προσέφερε κάτι ή αν ήταν καλό ή κακό αυτό που θα έκανε. Απλά, μερικά πράγματα γίνονται και άλλα δεν γίνονται. Ο καθένας παίζει το ρόλο του στη ζωή του...
Πάρκαρε μπροστά από τη Βουλή. Ο εξωτερικός χώρος φρουρούταν την ώρα εκείνη από καμιά δεκαριά μόνο αστυνομικούς.
Για να μπορέσει να πλησιάσει αρκετά το κτίριο αναγκάστηκε να δείξει την πλαστή ταυτότητα ειδικού πράκτορα που είχε. Την τσάντα του την κράτησαν. Πήγε στο πίσω μέρος του κτιρίου. Ένας με στολή αστυνόμου τον πλησίασε και του έδωσε την τσάντα.
- Σε είδε κανείς;
- Όχι.
- Ωραία.
- Να σου πω κάτι που άκουσα τελευταία και μου έκανε εντύπωση;
Κοίταξε γύρω του απασχολημένος ενώ άνοιγε την τσάντα. Τον κοίταξε σιωπηλός περιμένοντας απάντηση σε αυτό που τον ρώτησε.
- Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και μαλάκες.
Μέσα στην τσάντα ήταν όλα. Έβγαλε μία κατασκευή αποτελούμενη από 10 μικρά μπουκαλάκια νερού γεμάτα με ένα περίεργο υγρό (δεν θυμόταν τον χημικό του τύπο αλλά ήταν καλός στη χημεία και ήξερε ότι ήταν αυτό που έπρεπε), δεμένα το ένα δίπλα στο άλλο και από την μία άκρη ήταν δεμένη μία συσκευή σαν κινητό τηλέφωνο. Υπήρχε και ένα άλλο κινητό τηλέφωνο ανεξάρτητο από την όλη κατασκευή.
- Πάρε την τσάντα και εξαφανίσου. Θα μιλήσουμε πιο μετά.
Έφυγε χαιρετώντας τους αστυνόμους.
- Την τσάντα σας κύριε μην ξεχάσετε.
- Ευχαριστώ.
Πήρε την τσάντα, την πέταξε στον πλησιέστερο κάδο απορριμάτων και μπήκε στο αμάξι. Έκανε ένα γύρο από το κεντρικό κτίριο. Απομακρύνθηκε 100 μέτρα περίπου. Έβγαλε από την τσέπη του έναν ασύρματο και πάτησε το κουμπί. Μία λάμψη έσκισε τον σχεδόν σκοτεινό ουρανό και αμέσως μετά ένας εκκωφαντικός θόρυβος έτριξε τα τζάμια του αμαξιού. Κοίταξε από τον καθρέφτη και είδε την φωτιά. Χαμογέλασε και μπροστά του φάνηκαν οι πρώτες ακτίνες του ήλιου.


Υ.Γ. Το κείμενο δεν είναι πολιτικό. Είναι τύπου "Ζήσε τη στιγμή" όπως λέει και η διαφήμιση.