Εμείς είμαστε ακόμα παιδιά

Τα πάντα αλλάζουν καθημερινά. Οι σχέσεις των ανθρώπων, οι σχέσεις των δύο φύλων, η πολιτική, η επιστήμη, η θρησκεία, οι κοινωνίες, η οικονομία, τα πάντα. Εδώ γράφω για την σημερινή κατάσταση θέτοντας ως βάση ένα παράδειγμα στον έρωτα. Γιατί και ο έρωτας συμβάλλει κατά πολύ στην θεμελίωση του ανθρώπου. Το παράδειγμα που χρησιμοποιείται μπορεί εύκολα να επεκταθεί και για άλλα θέματα κοινωνικά. Και όπως θα δείτε βγαίνουν συμπεράσματα για την αλλοίωση που υφίσταται ο άνθρωπος από τόσο απλά πράγματα όσο ένα περιοδικό!
Είχα βρει πριν μερικά χρόνια ένα άρθρο Julia Gaynor στο, περί γυναικείας μόδας, περιοδικό Cosmopolitan. Το άρθρο, αν ενδιαφέρεστε, υπάρχει εδώ : http://rapidshare.com/files/42795783/Cosmopolitan_-_Kamasutra.doc.html . Με λίγα λόγια "Γυναίκες ξεσηκωθείτε! Ξέρετε ότι γουστάρετε τα πέη όλων των αντρών! Πάρτε τα!". Μπορεί να μην κάνουν όλες σεξ. Δεν πειράζει, πρέπει να κάνουν. Μπορεί μερικές να είναι ανοργασμικές. Δεν πειράζει, πρέπει να προσποιούνται ότι έχουν οργασμό. Το σεξ άρχισε να γίνεται αντικείμενο στα χέρια δημοσιογραφίσκων. Η προβολή του απλά έφερε ανάποδα αποτελέσματα για την σεξουαλική ζωή των Ευρωπαίων και των Αμερικάνων. Το σεξ απέκτησε νόμους. "Υπάρχουν οι τάδε στάσεις, υπάρχουν οι τάδε οργασμοί, υπάρχουν τα τάδε πέη, υπάρχουν οι τάδε άντρες που θα συμπεριφερθούν έτσι κι έτσι. Τα υπόλοιπα είναι ανωμαλίες και γι'αυτό...προσέχετε".
Κάποτε το σεξ ήταν τόσο απελευθερωμένο που δεν χρειαζόταν καν να λεχθεί. Η έννοια "σεξουαλική απελευθέρωση" πρωτοεμφανίστηκε την δεκαετία του 1920. Η ιδέα εφαρμόστηκε από το 1960 (βλέπε hippies, beatnicks και άλλα παρόμοια κινήματα). Η γενιά όμως της απελευθέρωσης μετέδωσε τις εμπειρίες στους απογόνους. Κάθε κίνημα όμως φτάνει κάποτε στο τέλος του και έρχεται κάτι καινούργιο, κάτι νέο. Ποιο είναι το καινούργιο που εμφανίστηκε σήμερα; Αυτό : τα παιδάκια πλέον γουστάρουν σεξ. Όχι επειδή έτσι γουστάρουν. Επειδή έτσι τους έμαθαν να γουστάρουν. Η πορνοβιομηχανία αναπτύχθηκε τάχύτατα και το γυμνό πλέον προβάλλεται παντού και δεν θεωρείται χυδαίο αφού άλλαξε και το νόημα της λέξης, (γυμνό = γυναίκα χωρίς αιδοίο, άντρας δίχως πέος). Κατέχουν όλοι πλέον το σεξ χωρίς να το έχουν κάνει ποτέ. Και... γεμίσαμε μπουρδέλα.
Όταν ο άνθρωπος προσελκύεται από τις εμπειρίες της προηγούμενης γενιάς του, εμφυτεύεται στον εγκέφαλο η ιδέα ότι πρέπει και σήμερα έτσι να γίνεται. Η θεωρία όμως απέχει πολύ από την πράξη. Ωραίο ακούγεται. Όταν όμως πας να το εφαρμόσεις και βλέπεις ότι όλοι γύρω σου έχουν τις ίδιες επιρροές και θεωρητικά σκέφτονται το ίδιο, τότε λοιπόν σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Νιώθεις σαν να το έχεις ζήσει ήδη. "Εντάξει και τί έγινε; Αντί για σήμερα αύριο". Και άντε πάλι από την αρχή : "Μα ρε πατέρα δεν μου είπες ότι από το πρώτο ραντεβού τις πήγαινες στο κρεβάτι;". Ναι παιδάκι μου αλλά δεν σου είπα ότι πλέον οι γυναίκες ξέρουν ότι έχεις στο μυαλό σου ότι θα τις πας από το πρώτο ραντεβού στο κρεβάτι. Και εκτός αυτού υπάρχουν και άλλοι που σκέφτονται αλλιώς, στην προσπάθειά τους να πείσουν τον εαυτό τους ότι διαφέρουν : οι λεγόμενοι "απογοητευμένοι". Όταν κάποιος νιώθει ότι κάτι που θέλει μέσα του είναι κάτι τελείως κοινό, κάτι που το θέλει όλοκληρη η μάζα τότε αντιδρά, προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του ότι είναι διαφορετικός. Και στην περίπτωσή μας, του έρωτα δηλαδή, πάει ενάντια στη φύση του απλά γιατί θέλει να νομίζει ότι είναι διαφορετικός. Η γυναίκα αντιδρά όταν βλέπει ότι γίνεται αντικείμενο ηδονής (άνευ συμφερόντων), έστω και θεωρητικά. Ο λόγος που αντιδρά είναι απλά θεωρητικός. Η γυναίκα στην πράξη μπορεί και να γνωρίζει ότι είναι αντικείμενο ηδονής σε κάποιες περιπτώσεις. Σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να το γνωρίζει και σε άλλες όχι. Αλλά η γυναίκα, αν όντως υπάρχει πιθανότητα να είναι αντικείμενο ηδονής, θέλει να το γνωρίζει μόνο αυτή και απλά να το γνωρίζει, να μην το επιβεβαιώνει. Αυτό σημαίνει : "θεωρητικά". Αν έχει έστω και την παραμικρή υποψία ότι το γνωρίζουν άλλοι ή αν τύχει και αντιληφθεί ότι όντως την χρησιμοποιούν τότε αντιδρά. Και μπροστά στην εκδίκηση μιας γυναίκας δε θα ήθελε να βρεθεί κανένας άντρας.
Νέα εποχή λοιπόν που σημαίνει : "Άντρες ξεσκιστείται να βρείτε κάτι καινούργιο για να μας εντυπωσιάσετε", σκούζουν τα κοριτσάκια, "Μπεεεεεε" βελάζουν τα αγοράκια. Και πάρε πούδρα, πάρε μέικ απ, φτιάξε το μαλλάκι σου, φόρεσε ροζ μπλουζάκι, χώσε και άι λάινερ, ξύρισε και τα πόδια σου.
Αυτό σημαίνει νέα εποχή. Αλλά όχι μόνο αυτό. Ξαφνικά τα νέα κοριτσάκια άρχισαν να θέλουν τους ομοίους τους. Η γυναίκα εκδήλωσε την αδυναμία της. Εκεί που φαίνεται να πετυχαίνει ο στόχος της, ξαφνικά σταματάει. "Εντάξει άρχισαν οι άντρες να φτιάχνονται...ας μην το παρακάνουμε όμως κιόλας". Κανείς δεν τους είπε ότι το να ντύνεται ο άντρας σαν γυναίκα μπορεί να εκδηλώνει κάτι αδύναμο, θυληπρεπές. Μήπως έγιναν λεσβίες; Και να η άνοδος της πλέμπας! Να που η γυναίκα όχι απλά σέρνει από την μύτη τον άντρα (αυτό έχει και μία δόση φυσιολογικών ορμών), αλλά η γυναίκα κατάφερε να κάνει το πρώτο βήμα προς την ομογενοποίησης των δύο φύλων.
Νέα εποχή λοιπόν : ο πραγματικός άντρας που δεν φαίρεται "φυσιολογικά", που δεν φλερτάρει "φυσιολογικά", που δεν κάνει έρωτα "φυσιολογικά", που δεν έχει σώμα "φυσιολογικό", που δεν έχει πέος "φυσιολογικό", που δεν κάνει έρωτα "φυσιολογικά", απλά απομονώνεται. Και οι γυναίκες ερωτεύονται τους ομοίους τους, τις καλές ψυχούλες, που δεν βλάπτουν κανέναν, που είναι πάντα προβλέψιμες και ελέγχονται εύκολα. Αλλά οι γυναίκα είναι πάνω απ'όλα γυναίκα και αυτό δεν αλλάζει. Η γυναίκα θέλει άντρα δεν θέλει "ομοίος ομοίω αεί πελάζει". Και ξαφνικά αντιλαμβάνεται ότι δεν είναι ο άντρας του είδους που ψάχνει. Και αρχίζουν οι κραυγές "Δεν υπάρχουν άντρες, όλοι είναι γουρούνια, όλοι είναι ίδιοι". Γι'αυτό στη γυναίκα η φύση της άλλαξε μόνο επιφανειακά. Μέσα της κάθε γυναίκα ξέρει τί θέλει και πώς το θέλει. Και αν θέλει κάτι που πάει κόντρα στη φύση της το αναγνωρίζει. Ο άντρας όμως επειδή δέχεται μία επιφανειακή κατάσταση από το μέρος της γυναίκας, έναν επιφανειακό έρωτα, ένα επιφανειακό "βόλεμα" (αν είναι ποτέ δυνατόν!), λουφάζει στη γωνίτσα του και υπακούει στις εντολές της γυναικείας μόδας.
Γι'αυτό είμαστε παράκαιροι. Γι'αυτό δεν μας συγκινούν τα επίκαιρα θέματα με τα οποία ασχολείται η μάζα. Γι'αυτό σεβόμαστε τόσο το παρελθόν ώστε να μην κάνουμε καν λόγο για επιστροφή σε αυτό. Γι'αυτό δουλεύουμε για νέες εποχές έκδηλου μίσους, έκδηλης αγάπης, ενστίκτων ανθρώπινων και υπερανθρώπινων, εποχές που θα προωθείται το δυνατό, ακέραιο, προερχόμενο από τα βάθυ αίσθημα για εξέλιξη του ανθώπινου είδους.
Η ιστορία-όχι ως επιστήμη- είναι το παρόν. Αυτό που ζούμε σήμερα. Το χθες το χρησιμοποιούμε για να πάμε στο αύριο. Το σήμερα το χρησιμοποιούμε για να πάμε στο μεθαύριο. Γι'αυτό είμαστε παιδιά. Δεν καταλαβαίνουμε τί σημαίνει ιστορία. Δεν ξέρουμε τί είναι το αύριο. Παίζουμε με το παρόν επικίνδυνα. Παίζουμε μέχρι να ματώσουμε, να φοβηθούμε, να μας τρομοκρατήσουν, το σκεφτόμαστε για λίγο και την επόμενη μέρα κάνουμε τα ίδια. Δεν αλλάζουμε μυαλά. Τόσο σκληροί, τόσο ευαίσθητοι είμαστε με την πραγματικότητα. Θέλουμε τα πάντα, δεν ξέρουμε τί σημαίνει "χρόνος", δεν ξέρουμε τί σημαίνει "ιστορία" αν αυτή η "ιστορία" δεν ξέρει τί σημαίνει "ζωή". Γι'αυτό προτιθέμεθα να βοηθήσουμε την ιστορία μόνο αν η αυτή προτίθεται να βοηθήσει τη ζωή. Σεβόμαστε, περιφρονούμε το παρελθόν, απεχθανόμαστε και λειτουργούμε-δουλεύουμε ασυνείδητα για το μέλλον.